İşte Muzaffer Şafak’ın o yazısı:
Günümüzde, vakit, alışkanlıklar, teknoloji , münasebetler kısaca tüm pahalar tekrar yavaş yada kimi mevzularda süratli olarak değişmeye başladığını gözlemliyoruz. Hayatımızın ve yaşantılarımızın referans pahaları de değişiyor. Teknolojinin sunduğu yenilikler yada ‘’değişiklikler’’ artsa da bazen yolunda gitmeyen şeylerin olduğunu görmeye başlamadık mı?
Bireysel ve toplumsal alana pek değinmeden ve bu mevzuyu yetkili uzmanlara bırakarak, biz daha çok içerikler ve teknik hakkında konuşmalıyız.
Değer ölçmek, birden fazla olguda olduğu üzere mukayese ile daha sağlıklı sonuçlar veriyor. Biz de hem ülkemizde hem de yurtdışı örneklerden yola çıkarak yeni ve rasyonel referanslar elde etmek tahminen yarar sağlayabilir. Hatta her ikisini konsolide ederek daha kollektif sonuçlar elde edebiliriz. Bu sonuç tahminen de daha makul ve kabul edilebilir olabilir.
İÇERİKLER :
Ülkemizde, Televizyon ve Radyo teknolojilerindeki yayın kalite sorunu giderilmemişken bilhassa Televizyon ve Radyo yayınlarındaki içerik kalite sorunu dikkat çekmektedir.
Televizyon ve Radyolardan iletilen içerikler elbette mevzumuz dışında gayemiz bu içeriklerin ekran yansıtılma biçimleri ile ilgili olacaktır. Kullanılan lisan ,diksiyon , mimikler ,hareketler, makyaj, tabir, moderatör kalitesi ,konu bütünlüğü, yayınları ve programları direkt etkileyen ve izleyicide olumsuz kanaatler oluşturan nedenler olarak ele alabiliriz. Bilhassa moderatörlerin , progam ,yönetim, sunum, müdahale üzere misyonları olması gerekirken, hususlar hakkında uzun ve taraflı yorum yapması ve idare biçimlerinin bir an önce yayın kuruluşlarının yöneticileri tarafından ele alınmalıdır.
Bu üslubu benimsemeyen, programları olması gerektiği biçimde sunmaya çalışan nötr moderatörleri ekranlarda az da olsa bir müddettir görmeye başladık. Sayılarının artmasını umuyoruz.
Şimdi biraz da zülf-i yâre dokunma vaktidir; İzleyiciler bu nedenlerle her geçen gün bu tıp programlardan ve klasik haber kanallarından uzaklaşıyor. Ekranlarda neredeyse her gün, siyasi, ekonomik ve politik misal bahisler, emsal konuşmacılar ve konuşmacılar üzere davranan ve konuklarını reyting uğruna kızıştıran, insicamlarını etkileyen yada bozan , konuşmaları bölen, tansiyonu bilerek ve isteyerek yükselten, konuklarından çok kendi niyetlerini anlatmaya çalışan , program boyunca yorum yapmaya çalışan, dersini pek çalışmamış moderatörleri görüyoruz! Bu çeşit moderatörlerin varlığı ve üslubu, ilgili televizyon kanalının toplam kalitesini de olumsuz etkileyeceği düşünülmelidir.
Her ne kadar 50 + yaş kümesindeki izleyiciler geçmiş alışkanlıkları nedeniyle bu stili benimsemiş olsa da genç nesiller daha sakin ve suhulet içinde devam eden programları tercih ettikleri görülmektedir.
Genç jenerasyonların bu taleplerine karşın, çok sayıda haber kanalı evvelki teknikleri bıkmadan tekrar etmede bir beis görmüyor.
Aslında bu alanda profesyonel örnekler dünya Televizyonlarına ve gelişmiş ülkelere baktığımızda epey fazla olduğunu görebiliyoruz.
David Rubinstein, Walter Cronkite ,Stephanie Ruhle , Gayle King ,Andersen Cooper,ve başka benzerlerinde olduğu üzere, konusuna hâkim, doğaçlama yapmaktan kaçınan, analitik bakış açısı sunabilen ,kavgacı üslup yerine hususları sakin olarak ele alan , ufuk açan, fiziğinden çok sunumuyla ön planda olmaya çalışan, mütevazı ve kaliteli Moderatör örnekleri Avrupa ve Amerika’da program yapan çok sayıda yayın kuruluşunda yer alıyor.
Bu durum tahminen kültürümüzle, etrafla , eğitim , yetiştirilme biçimi üzere bir çok farklı lakin tesirli sebeplerle ortaya çıkıyor olabilir. Ülkemizde misal örnekleri görmeyi umuyoruz. Umarız tıpkı halde dingin programları izleme talihi elde ederiz.
Yayın kuruluşları ve yöneticileri lisan kullanımı, diksiyon, teknikleri üzere üstte anlatılmaya çalışan aksilikleri bir an evvel gidermenin yollarını hayata geçirmelidir.
YAYIN TEKNİKLERİ :
Kaliteyi öncelikle teknik olarak ele almalıyız. Halihazırda yayın yapmakta olan Televizyon yayınlarındaki iletim tekniklerini ve kullanılan standartlar olarak;
Kullanılmakta olan HD ( High-Defination) yayınlar 2006 yılının son çeyreğinde izleyici ile buluşmaya başladı. Akabinde başka majör kanallar kısa mühlet içinde bu tekniğe geçiş yaptılar.
Bu tarihten çok evvel, büyük ekran 40 inch ve üstü panel Televizyon alıcıları satılmaya başlaması televizyon kuruluşlarının de bu standarda geçmesini zorladı ,elbette küçük ekranlardan SD ( Standart Defination ) yayınları izlemek uygun olmasa da bir müddet devam ettirilebilirdi lakin izleyicilerin büyük ekranlara geçişiyle SD yayınların izlenme ve çözünürlük sıkıntılarını gündeme taşıdı, bunun tek tahlili ise HD ‘ye geçilmesiyle aşılabilirdi.
16 yıl sonunda teknoloji suratını kesmeden yeni standartlar yeni ve enteresan eserleri üretmeye devam ediyor. HD format’a bile Avrupa ,Uzakdoğu ve yeni kıtada artık pek ilgi edilmiyor.
Ultra High defination 4 K ve hatta yıllar evvel Hong Kong’ta 8 K testleri bile muvaffakiyetle gerçekleştirildi. Kısaca artık HD çözünürlük neredeyse terk ediliyor. Buna karşın ülkemizde , artık kullanılmayan ve neredeyse konuşulmayan SD yayınlar, HD ile birlikte eş vakitli iletilmeye devam ediyor. TV kuruluşları karar verip rasyonel olmayan bu formatı kullanmaya son vermeleri halinde uydu kapasitelerinin gereksiz ve efektif olmayan kullanımına da son vermiş olacaktır.
Özetle, izleyicilerin konutlarındaki, TV ekran boyutlarının her geçen gün artması nedeniyle TV kuruluşlarının kısa müddet içinde 4 K formatına geçmeleri gerekli hale gelmiştir.
4 K çözünürlüğün getirdiği manzara kalitesinin izleyicilere transferi ve içeriklerin net keskin ve izlenebilir hale gelmesiyle izleyicilerin toplumsal medya ve internet üzerinden iletilen yayınlara ve içeriklere gerçek bir alternatif olacaktır.
Yayın kuruluşlarının UHD 4 K’ya geçmeye karar vermeleri halinde; fotoğraf kalitesi, ışık, makyaj, yakın plan çekimler üzere bir çok kaliteyi de izleyicilerine sunabilecektir.
Ayni değişim ve iletim tekniği değişikliklerinin de Radyo yayınlarında yapılması gerekli hale gelmiştir. Hali hazırda Türkiye’de yayın yapan Ulusal ,Bölgesel ve mahallî yayıncı sayısı 1000 adedin üzerindedir. Bu radyo kuruluşları hala analog yayınlarını Frekans modülasyonlu olarak 87.5 ile 108 Mhz ortasındaki frekans bandından 200 Khz aralıkla iletmeye devam ediyor.
Taşıyıcıların 200 Khz aralıklı olarak bu bandtan iletilmesi bilhassa megapollerde yayınların çok sayıda olması nedeniyle önemli enterferanslara neden olmaktadır. Örnek olarak İstanbul’da tıpkı anda 100 radyo kanalının 200 Khz aralıkla yayın yapması ise Avrupa yayın birliğinin( ITU) 300 Khz standardını ihlal etmektedir. Bunun sonucu olarak komşu frekansların birbirlerini etkilemesi kaçınılmaz olmaktadır.
Çözüm olarak Avrupa’da ve US’de 1990 yılından itibaren FM frekans bandında yada öteki frekans bantlarından yapılan DAP ( Digital Audio Broadcast) DAB + DRM , Digital Radyo yayın tekniklerinin uygulanmaya başlanmıştır.
Bu tekniğin sağladığı, ses kalitesi ve taşınan yayın sayısının artmasına imkan vermiştir. Ayrıyeten bu frekanslardan başka faydalı informasyonların da yayınla birlikte iletilebilmesi Radyo yayıncılığını farklı hale getirecek ve Analog yayınlardaki sonlu sayıdaki yayınların iletimi, enterferans ve intermodülasyonları da sona erdirecektir. Elbette karasal ve digital radyo yayıncılığının yapılması yada yapılmasına karar verilmesi yararlı olmakla birlikte başka yayıncılarda olduğu üzere iletim İnternet üzerinden yapılan mecralara evrilmektedir.
Radyo ve Televizyon yayıncılığının klasik metotlarla yani karasal vericilerle hangi teknik yada teknoloji ile yayınlar iletilirse iletilsin her geçen gün bu sistem süratle terk edilmektedir. Buna nedenleri bu networklerin kurulması işletilmesi ve sürekliğinin güç zahmetli ve ekonomik olmaması, Televizyon yayınlarında olduğu üzere Radyo yayınlarının da süratle internet üzerinden güçlü müzik platformlarının kurulmasıyla terk edilmektedir. i
Sanıyoruz yakın gelecekte Radyo ve Televizyon yayınlarının iletimi vericiler ve Uydular üzerinden yapılması teknik , ekonomik ve stratejik nedenlerle vaz geçilecektir.
